Nomenclaturas

Acéptanse 3 tipos de nomenclaturas para nomear compostos químicos inorgánicos:

· Nomenclatura sistemática: para nomear deste xeito úsanse prefixos numéricos excepto para indicar que o primeiro elemento da fórmula só aparece unha vez (mono) ou cando non pode haber confusión posible debido a que teña unha única valencia. En diante N.ss
Prefixos gregos Número

mono- 1
di- 2
tri- 3
tetra- 4
penta- 5
hexa- 6
hepta- 7
octa- 8
nona- (o eneá) 9
deca- 10


Nomenclatura stock: Neste caso, cando o elemento que forma o composto ten máis dunha valencia atómica, indícase en números romanos ao final e entre paréntese. Normalmente, a menos que se simplificou a fórmula, a valencia pode verse no subíndice do outro átomo (compostos binarios). En diante N.st

Nomenclatura tradicional: Aquí indícase a valencia do elemento que forma o composto cunha serie de prefixos e sufijos. En diante N.tr.
Cando só ten unha valencia úsase o sufijo -ico. Cando ten dúas valencias diferentes úsanse (de menor a maior valencia) -oso -ico Cando ten tres distintas úsanse (de menor a maior) hipo- -ouso -oso -ico E cando ten catro utilízanse (de menor a maior) hipo- -ouso -oso -ico per- -ico Exemplo: Mn2O7 Óxido permangánico Cando ten 5 utilízanse (de menor a maior) Hipo- -ouso -oso -ico per- -ico Hiper- -ico

Óxidos

Son compostos químicos inorgánicos binarios formados pola unión do osíxeno con outro elemento diferente aos gases nobres. Segundo se este elemento é metal ou non metal serán óxidos básicos ou óxidos acedos. O osíxeno sempre ten valencia -2. O seu grupo funcional é o ión oxigeno (Ou-2). os oxidos pódense nomear en calquera das nomenclaturas; se se utiliza a sistematica non se teñen en conta as valencias senón que se menciona o prefixo de acordo ao numero que posúa o oxigeno como subindice, se se utiliza a Stock o numero romano é igual á valencia do elemento, se se utiliza a comun o sufijo é de acuerso á valencia do elemento.

Óxidos metálicos

Son aqueles óxidos que se producen entre o osíxeno e un metal. Fórmula:M2Ox se a valencia do metal é par simplifícase. Cando un oxido basico reacciona coa auga (H2O) fórmase unha base ou hidroxido, Ex. CuO H2O = CU(OH)2. A nomenclatura stock é a máis frecuente. Na nomenclatura tradicional noméanse co sufijo -oso e -ico dependendo da menor ou maior valencia do metal que acompaña ao osíxeno

Exemplo Nomenc. sistem. Nomenc. stock Nomenc.tradic.

K2O óxido de dipotasio óxido de potasio óxido potásico
Fe2O3 trióxido de diferro óxido de ferro(III) óxido férrico
FeO monóxido de ferro óxido de ferro(II) óxido ferroso
SnO2 dióxido de estaño óxido de estaño (IV) óxido estánnico

Nalgúns óxidos chamados óxidos dobres (Fe3Ou4, Pb3Ou4), os átomos do elemento que forma o óxido teñen diferente valencia (FeIIFeIII2O4=Fe3Ou4).

Óxidos non metálicos

Son aqueles formados pola combinación do óxigeno cun non metal. Fórmula xeral:N2Ox (N é o non metal) se se pode simplifícase. Neste caso, a nomenclatura tradicional emprega a palabra anhídrido en lugar de óxido fóra dun par de óxidos de nitróxeno como se mostran máis adiante. A nomenclatura sistemática é a máis frecuente. Na nomenclatura tradicional noméanse cos seguintes sufijos e prefixos en orde de menor a maior valencia do non metal

· hipo- -oso
· -oso
· -ico
· per- -ico

Exemplo Nomenc. sistem. Nomenc. stock Nomenc. tradicional
F2O óxido de diflúor óxido de flúor anhídrido hipofluoroso (excepción da norma xeral da SO3 trióxido de xofre óxido de xofre(VI) anhídrido sulfúrico nomenclatura tradicional)
Cl2O7 heptaóxido de dicloro óxido de cloro(VII) anhídrido perclórico

Os óxidos de nitróxeno, do mesmo xeito que os óxidos do xofre son importantes pola súa participación na choiva aceda. Co termo óxido de nitróxeno faise alusión a calquera dos seguintes:

· Óxido nítrico ou Óxido de nitróxeno (II), de fórmula NO.

· Dióxido de nitróxeno, de fórmula NO2.
· Óxido nitroso o Monóxido de dionitróxeno, de fórmula N2O.
· Trióxido de dinitrógeno, de fórmula N2O3.
· Tetraóxido de dinitrógeno, de fórmula N2O4.
· Pentaóxido de dinitrógeno, de fórmula N2O5.